Jednostka Dobsona (DU)

Jednostka Dobsona (DU)

Jednostka Dobsona (DU) to jednostka pomiaru warstwy ozonu w atmosferze Ziemi, w szczególności w stratosferze.

Jednostka Dobsona (DU)

Jednostka Dobsona nie należy do układu SI, stosowana jest w dziedzinie fizyki atmosfery do określania całkowitej zawartości ozonu w atmosferze ziemskiej (w słupie powietrza o jednostkowym przekroju, sięgającym od powierzchni Ziemi do górnej granicy atmosfery).

1 DU odpowiada warstwie ozonu o grubości 10 µm w standardowych warunkach ciśnienia i temperatury, co jest równoważne 2,69×1020 cząsteczek lub 0,447 milimoli ozonu na m2. Na przykład 300 DU odpowiada warstwie ozonu o grubości 3 mm (dla 1 atm i 0 °C).

Dziura ozonowa jest definiowana jako obszar, w którym grubość warstwy ozonu jest mniejsza niż 220 DU, gdyż niższe wartości nie zostały zaobserwowane w badaniach Antarktyki przed rokiem 1979.

Jednostka została nazwana na cześć Gordona Dobsona, badacza z Uniwersytetu Oksfordzkiego, który w latach 20. XX wieku zbudował pierwszy przyrząd do pomiaru warstwy ozonowej, zwany obecnie spektrofotometrem ozonowym Dobsona.

Spektrometr ozonowy Dobsona

Spektrometr Dobsona to najwcześniejszy instrument do pomiaru ilości ozonu w atmosferze wynaleziony w 1924 roku przez Gordona Dobsona. Urządzenie można użyć do pomiarów kolumnowych ozonu w atmosferze oraz do pomiarów rozkładu ozonu z wysokością.

Oryginalny spektrometr Dobsona
Oryginalny spektrometr Dobsona / Wikipedia / @ Public domain

Całkowita ilość ozonu w kolumnie opiera się na pomiarze intensywności dwóch wybranych długości fal w ultrafiolecie (UV). W długości fali 305 nm następuje silne pochłanianie przez ozon, podczas gdy w 325 nm pochłanianie jest słabe. Jako źródła światła można użyć dochodzące promieniowanie słoneczne, światło pochodzące od Księżyca, a nawet od gwiazd.

Pionowy rozkład ozonu w atmosferze jest dokonywany za pomocą zjawiska umkehr (odwrócenia). Metoda ta opiera się na świetle rozproszonym w ultrafiolecie. Pomiary rozkładu ozonu dokonuje się mierząc zmiany różnic stosunku intensywności promieniowania o dwóch długościach fal podczas zachodu Słońca.

Pomiary efektu umkher trwają około 3 godzin i dostarczają danych do wysokości około 48 kilometrów. Najdokładniejsze wyniki pomiaru uzyskuje się dla wysokości ponad 30 km. Metoda Dobsona wykazuje błędy systematyczne i silnie zależy od fluktuacji zanieczyszczeń w atmosferze w trakcie pomiaru.

Wyprodukowano około 120 instrumentów Dobsona. Za pomocą instrumentów o numerach 37 i 51 Joe Farman z British Antarctic Survey odkrył w 1984 roku dziurę ozonową. Najstarszym instrumentem, który jest nadal używany, jest spektrometr Dobsona numer 8, znajdujący się na dachu Norwegian Polar Institute w Ny-Ålesund (prowincja Svalbard).

W Polsce pomiary całkowitego ozonu wykonywane są za pomocą instrumentu Dobsona od marca 1963 w Obserwatorium Instytutu Geofizyki PAN w Belsku. Natomiast pomiary promieniowania ultrafioletowego UV-B dokonywane są za pomocą instrumentu Robertsona-Bergera (od 1976 do 1992) i spektrofotometru Brewera (od 1993) oraz UVB-Biometer 501A (Solar Light) od roku 1991.

źródło: Wikipedia.pl / @ CC BY-SA 3.0

Przydatne informacje

Jednostka Dobsona (DU)

Jednostka Dobsona (DU)
Jednostka Dobsona (DU) to jednostka pomiaru warstwy ozonu w atmosferze Ziemi, w szczególności w stratosferze. Jednostka została nazwana na cześć Gordona Dobsona, badacza który w latach 20. XX wieku zbudował pierwszy przyrząd do pomiaru warstwy ozonowej, zwany obecnie spektrofotometrem ozonowym Dobsona.

Ozon ozonosfera - warstwa ozonowa

Ozon i ozonosfera – warstwa ozonowa
Ozon to alotropowa odmiana tlenu występująca w postaci trójatomowych cząsteczek O3. Warstwa ozonowa znajduje się w stratosferze na wysokości 10-50 km tworząc warstwę zwaną ozonosferą. Jest to warstwa tak cienka, że gdyby ją ścisnąć to miałaby grubość około 3 mm.

Dziura ozonowa

Dziura ozonowa
Dziura ozonowa (rozrzedzenie ozonowe) to zjawisko ubytku (spadku stężenia) ozonu stratosferycznego nad niektórymi obszarami Ziemi, związany z przekształceniem cząsteczki ozonu do dwuatomowej cząsteczki tlenu pod wpływem reakcji fotochemicznych zachodzących w stratosferze.

Bezpieczny dla ozonu - pozbawiony FCKW

Bezpieczny dla ozonu (pozbawiony FCKW)
Bezpieczny dla ozonu – pozbawiony FCKW to znak ekologiczny i oznaczenie na kosmetykach, środkach do prania i czystości. Symbol z kulą ziemską informuje konsumenta, że produkt nie zawiera freonów, które niszczą warstwę ozonową, a tym samym przyczyniają się do globalnego ocieplenia klimatu. Znaleźć go można m.in na dezodorantach i lodówkach.

Ekoprognoza czyli prognoza ekologiczna

Ekoprognoza
Prognoza pogody na świecie, pogoda kosmiczna. Interaktywne mapy zagrożeń podtopieniami wybrzeży. Prognoza zanieczyszczenia powietrza, wody, gleby, środowiska dla obszaru Polski, Europy, Świata. Alarmy smogowe, wyniki on-line jakości powietrza.

Scroll to Top