1858 – Anglia
Wielki Smród w Londynie
Wielki Smród (Great Stink) to katastrofa ekologiczna, która miała miejsce od czerwca do sierpnia 1858 roku w Londynie. Jej bezpośrednią przyczyną były utrzymujące się przez długi czas wyjątkowo wysokie temperatury, które doprowadziły do spadku poziomu wody w Tamizie i odsłonięcia zalegających w niej nieczystości pochodzących z nieefektywnego miejskiego systemu kanalizacyjnego.
Ścieki zaczęły się pod wpływem gorąca rozkładać i wydzielać ostry, nieprzyjemny zapach. Smród uniemożliwiał przez kilka miesięcy sprawne funkcjonowanie Parlamentu i wielu innych instytucji, co skłoniło rząd do przeprowadzenia szeroko zakrojonego programu przebudowy miejskiej kanalizacji.
Tamiza, do której ścieki odprowadzały licznie zakłady przemysłowe (papiernie, garbarnie, warzelnie, farbiarnie), a mieszkańcy spuszczali swoje ekskrementy, była wówczas jedną z najbardziej zanieczyszczonych rzek świata.
W Londynie mieszkało w połowie XIX wieku prawie 3 mln osób. Ponieważ londyńczycy czerpali wodę z rzeki, szerzyły się epidemie duru brzusznego, dyzenterii i cholery. Zmarło z ich powodu około 30 tys. osób.
W połowie czerwca 1858 r. temperatury w stolicy brytyjskiego imperium osiągnęły 35°C w cieniu i 48°C w słońcu. Poziom wody w Tamizie mocno się obniżył i odsłonił zwały gromadzących się przez lata brudów, niekiedy 2-metrowej grubości.
Rzeka przestała odprowadzać ciągle napływające ścieki do morza, które zaczęły fermentować i cuchnąć. Smród był odczuwalny z odległości wielu kilometrów.
W budynkach blisko rzeki panowały straszne warunki. Zasłony pokrywano chlorkiem bielącym, a do Tamizy wsypano tony wapna. Dopiero ulewne deszcze w połowie lipca przyniosły londyńczykom ulgę.
Władze Londynu wreszcie podjęły decyzję o ratowaniu Tamizy.W sierpniu 1858 roku parlament przyjął projekt przebudowy miejskiego systemu kanalizacji. Przez kolejnych 16 lat zbudowano 130-kilometrowe kanały odprowadzające ścieki do wschodnich dzielnic Londynu. W położonych niżej dzielnicach utworzono przepompownie.
Całość prac zakończono w 1874 roku. Od tej pory nigdy już nie doszło w Londynie do klęski ekologicznej typu Wielkiego Smrodu, a epidemie, nawet jeśli wybuchały, nie przenosiły się do innych dzielnic miasta.
Globalne i lokalne zagrożenia ekologiczne
Dlaczego należy chronić Ziemię
Ziemia to błękitna perła w przestrzeni i cudowny, wrażliwy świat. Obecnie nasza żywa planeta znajduje się w krytycznym momencie ewolucji. Jeden z jej gatunków, MY czyli CZŁOWIEK, zagraża zakłóceniem i wyczerpaniem systemów podtrzymujących życie.
Antopocen – nowa epoka w historii Ziemi
Rozpoczęła się nowa epoka w historii Ziemi czyli Antropocen. Według naukowców jest ona zdominowana poprzez działania człowieka, a nie przez aktywność geologiczną.
Dziura ozonowa
Dziura ozonowa to zjawisko ubytku ozonu stratosferycznego nad niektórymi obszarami Ziemi.
Zanieczyszczenie środowiska
To obecność substancji niepożądanych w stanie ciekłym lub gazowym, w powietrzu, wodzie, glebie, występujących w stężeniu zmieniającym jego właściwości i mogących wywierać niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Zmiany klimatu
Zmiany klimatu obserwujemy, jako wzrost średniej temperatury na Ziemi, która powoduje m.in topnienie lodowców, podnoszenie się poziomu mórz, susze, powodzie, fale upałów, pożary, czy huragany.
Klęski i katastrofy ekologiczne
Następstwem każdej działalności gospodarczej człowieka są przekształcenia środowiska naturalnego. Jeżeli znaczne nasilenie wprowadzonych do środowiska niekorzystnych zmian prowadzi do stanu, że utraci ono zdolność regeneracji i samoregulacji, wówczas mamy do czynienia z katastrofą ekologiczną.
Największe katastrofy ekologiczne na świecie
Od zagłady całych cywilizacji, poprzez zanieczyszczenie środowiska, wypadki wież wiertniczych i tankowców, katastrofy przemysłowe i jądrowe. Historia rozwoju cywilizacji pokazuje, do czego może doprowadzić nasza megalomania i ignorancja w stosunku do otaczającego nas środowiska naturalnego.
