Pospolite w Karpatach nietoperze – nocki wąsatki – choć zimę spędzają w trudno dostępnych jaskiniach, to od wiosny do jesieni przebywają w sąsiedztwie ludzi. Schronienie znajdują w zakamarkach domów, a na owady polują najchętniej w śródpolnych zadrzewieniach.
Nocki wąsatki to niewielkie owadożerne nietoperze, występujące najliczniej w południowej Polsce. Wcześniejsze badania pokazały, że gatunek ten chętnie hibernuje w wysoko położonych karpackich jaskiniach. W ich sąsiedztwie odbywa także gody, mające miejsce późnym latem i jesienią. Niewiele jednak było wiadomo o tym, gdzie nocki wąsatki wychowują potomstwo i w jakich miejscach najczęściej zdobywają pokarm.
Naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutu Biologii Ssaków PAN przeprowadzili badania nad ekologią nocków wąsatków zamieszkujących zachodni skraj Karpat. W tym celu w Beskidzie Śląskim i Kotlinie Żywieckim odłowili i wyposażyli nietoperze w specjalne telemetryczne mikronadajniki o masie poniżej 0,4 grama. Dzięki wysyłanym przez nadajniki sygnałom radiowym badacze byli w stanie zidentyfikować kryjówki nocków wąsatków oraz poznać ich ulubione miejsca żerowania. Wyniki badań ukazały się w czasopiśmie naukowym PLoS ONE.
Średni areał użytkowany przez śledzone telemetrycznie nocki wąsatki miał powierzchnię około 26 ha. Nietoperze zdobywały pokarm w niewielkich płatach śródpolnych zadrzewień położonych w piętrze pogórza, poniżej 600 m n.p.m. Niechętnie natomiast zapuszczały się do zwartych górskich lasów zlokalizowanych wyżej, w piętrach regli. Nocki wąsatki wyszukiwały kryjówki głównie w budynkach, zazwyczaj w niewielkich szczelinach, np. za odstającymi deskami. Przelatując ze schronień na miejsca zdobywania pokarmu przemieszczały się najczęściej wzdłuż pasów drzew i krzewów.
Badania te pokazują jak ważne są dla nietoperzy śródpolne zadrzewienia oraz łączące je żywopłoty i aleje drzew. Dowodzi to, że dbanie o zadrzewienia śródpolne to jedno z kluczowych działań na rzecz ochrony nietoperzy w zdominowanych przez człowieka krajobrazach karpackich pogórzy.
mówi współautor artykułu dr hab. Robert Mysłajek z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego
źródło: naukawpolsce.pap.pl
