Czy wielkie wymieranie raf koralowych w dewonie pomoże zrozumieć zagrożenia dla współczesnych raf? Na „bielenie raf” prowadzące do załamania symbiozy dawnych koralowców z jednokomórkowymi glonami zwracają uwagę autorzy międzynarodowych badań z udziałem geologa z Uniwersytetu Warszawskiego.
Ekosystemy rafowe są tzw. hotspotami bioróżnorodności, czyli ekosystemami, w których różnorodność gatunkowa jest znacząco wyższa niż w innych ekosystemach. Największe ekosystemy rafowe, budowane m.in. przez koralowce rozwijały się w dewonie (ok. 419–359 mln lat temu). Kilkuetapowe wielkie wymieranie pod koniec dewonu spowodowało zupełną degradację tych raf.
wyjaśnia dr hab. Mikołaj Zapalski z Wydziału Geologii UW
Wraz z naukowcami z międzynarodowego zespołu badawczego geolog przeanalizował dewońskie koralowce, biorąc pod uwagę cechy anatomiczne, jakie miały te formy, które wymarły i te, które wymierania przeżyły. Zespół współtworzyli dr Tom Bridge, prof. Andrew H. Baird, prof. John Pandolfi z Australii oraz dr Michael McWilliam z USA.
Współczesne koralowce mogą tworzyć rafy dzięki symbiozie z jednokomórkowymi glonami. Głównym zagrożeniem dla współczesnych raf jest tzw. bielenie, czyli proces związany ze wzrostem temperatury, w którym koralowce pozbywają się glonów symbiotycznych. W konsekwencji prowadzi to do zahamowania wzrostu koralowców i do zamierania raf. Koralowce, które posiadają glony symbiotyczne, wykazują pewne charakterystyczne cechy anatomiczne, które pozwalają je odróżnić od koralowców niesymbiotycznych.
wyjaśnia dr hab. Zapalski
Wiele koralowców dewońskich posiadało również glony symbiotyczne. Jednak wieloetapowe wymieranie dewońskie, związane m.in. ze wzrostem temperatur ówczesnych mórz, dotknęło głównie koralowce fotosymbiotyczne. Naukowcy wykazali, że koralowce, prawdopodobnie ze względu na załamanie symbiozy, nie wróciły już do swojej rafotwórczej roli przez następnych 150 milionów lat.
Zdaniem ekspertów, obserwacje przyczyn i skutków załamania dewońskich ekosystemów rafowych mogą służyć za model zmian zachodzących we współczesnych rafach. Ograniczenia takiego modelu są m.in. związane z różnymi grupami koralowców budujących rafy w dewonie i obecnie oraz z różnicami w ich ekologii.
Wyniki badań, w których uczestniczył prof. Mikołaj Zapalski, ukazały się w czasopiśmie „Scientific Reports” w artykule „Functional consequences of Palaeozoic reef collapse” (https://www.nature.com/articles/s41598-022-05154-6).
źródło: naukawpolsce.pl
🤝Dziękuję, że przeczytałaś/eś powyższe informacje do końca. Jeśli cenisz sobie zamieszczane przez portal treści zapraszam do wsparcia serwisu poprzez Patronite.
☕ Możesz również wypić ze mną wirtualną kawę! Dorzucasz się w ten sposób do kosztów prowadzenia portalu, a co ważniejsze, dajesz mi sygnał do dalszego działania. Nad każdym artykułem pracuję zwykle do późna, więc dobra, mocna kawa wcale nie jest taka zła ;-) 💪☕
🔔 Zapisz się na Newsletter i otrzymuj email z ekowiadomościami. Dodatkowo dostaniesz dostęp do specjalnego działu na stronie portalu, gdzie pojawiają się darmowe materiały do pobrania i wykorzystania. Poradniki i przewodniki, praktyczne zestawienia, podsumowania, wzory, karty prac, checklisty i ściągi. Wszystko czego potrzebujesz do skutecznej i zielonej rewolucji w twoim życiu. Zapisz się do Newslettera i zacznij zmieniać świat na lepsze.
Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się pisząc maila na adres:
✉️ informacje@wlaczoszczedzanie.pl
🔍Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej portalu Włącz oszczędzanie
Globalne i lokalne zagrożenia ekologiczne
Dlaczego należy chronić Ziemię
Ziemia to błękitna perła w przestrzeni i cudowny, wrażliwy świat. Obecnie nasza żywa planeta znajduje się w krytycznym momencie ewolucji. Jeden z jej gatunków, MY czyli CZŁOWIEK, zagraża zakłóceniem i wyczerpaniem systemów podtrzymujących życie.
Antopocen – nowa epoka w historii Ziemi
Rozpoczęła się nowa epoka w historii Ziemi czyli Antropocen. Według naukowców jest ona zdominowana poprzez działania człowieka, a nie przez aktywność geologiczną.
Dziura ozonowa
Dziura ozonowa to zjawisko ubytku ozonu stratosferycznego nad niektórymi obszarami Ziemi.
Zanieczyszczenie środowiska
To obecność substancji niepożądanych w stanie ciekłym lub gazowym, w powietrzu, wodzie, glebie, występujących w stężeniu zmieniającym jego właściwości i mogących wywierać niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Zmiany klimatu
Zmiany klimatu obserwujemy, jako wzrost średniej temperatury na Ziemi, która powoduje m.in topnienie lodowców, podnoszenie się poziomu mórz, susze, powodzie, fale upałów, pożary, czy huragany.
Klęski i katastrofy ekologiczne
Następstwem każdej działalności gospodarczej człowieka są przekształcenia środowiska naturalnego. Jeżeli znaczne nasilenie wprowadzonych do środowiska niekorzystnych zmian prowadzi do stanu, że utraci ono zdolność regeneracji i samoregulacji, wówczas mamy do czynienia z katastrofą ekologiczną.
Największe katastrofy ekologiczne na świecie
Od zagłady całych cywilizacji, poprzez zanieczyszczenie środowiska, wypadki wież wiertniczych i tankowców, katastrofy przemysłowe i jądrowe. Historia rozwoju cywilizacji pokazuje, do czego może doprowadzić nasza megalomania i ignorancja w stosunku do otaczającego nas środowiska naturalnego.
