Tegoroczny kwiecień był najzimniejszym w 21. wieku. Według prowadzonej od 1951 roku klasyfikacji Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, najwyższą średnią temperaturę kwietnia zanotowano w 2018 roku, zaś najniższą w 1958.
Z danych przekazanych przez IMGW wynika, że średnia obszarowa temperatura powietrza w kwietniu 2021 roku wyniosła 6,0 st. C i była aż o 2,6 st. C niższa od średniej wieloletniej dla okresu 1991-2020. Jak zaznaczają klimatolodzy, tegoroczny kwiecień należy więc zaliczyć do miesięcy ekstremalnie chłodnych.
Biorąc pod uwagę tzw. klasyfikację rangową średniej temperatury miesięcznej, która obejmuje okres od 1951 roku, tegoroczny kwiecień zajął 61 pozycję. Jak zaznacza IMGW, w 21. wieku tak zimnego kwietnia do tej pory nie było. Najwyższą średnią temperaturą charakteryzował się natomiast kwiecień 2018 roku – 12,6 st. C, a najniższą kwiecień 1958 roku – 4,3 st. C.
Według ekspertów, niższa niż zwykle temperatura tego miesiąca nie wpłynęła w istotny sposób na występujący od lat silny trend wzrostowy temperatury powietrza w Polsce. Tylko od 1951 roku wzrost temperatury w tym miesiącu szacowany jest na 2,5 st. C.
Jak informuje IMGW, najcieplejszym regionem Polski w kwietniu była zachodnia część pasa nizin ze średnią temperaturą na poziomie 6,6 st. C. Z kolei najchłodniejszym obszarem były Sudety – 5,1 st. C. Warunki termiczne we wszystkich regionach zostały sklasyfikowane jako ekstremalnie chłodne.
Tegoroczny kwiecień był także nieco bardziej deszczowy. Jak wskazuje IMGW, obszarowo uśredniona suma opadu atmosferycznego w kwietniu w Polsce wyniosła 39,2 mm, co stanowiło 108% normy dla tego miesiąca, którą określono na podstawie pomiarów prowadzonych w latach 1991-2020.
Biorąc pod uwagę tzw. klasyfikację rangową średniej obszarowej sumy opadów, która obejmuje okres od 1951 roku, tegoroczny kwiecień plasuje się na 27. pozycji. Najbardziej deszczowy był kwiecień 1967 roku – ze średnią sumą 51,3 mm. Natomiast najmniej zasobny w opady był kwiecień 2009 roku – zaledwie 6,1 mm.
Najniższe opady, o sumach miesięcznych poniżej 20 mm, wystąpiły na północy – w Pasie Wybrzeży i Pobrzeży Południowobałtyckich. Z kolei na obszarze Karpat i w południowej części Podkarpacia sumy miesięczne opadów przekraczały 110 mm – podaje IMGW. Instytut uściśla, że opady w kwietniu zawierały się w przedziale 30-170% normy wieloletniej (1991-2020).
źródło: naukawpolsce.pap.pl
Globalne i lokalne zagrożenia ekologiczne
Dlaczego należy chronić Ziemię
Ziemia to błękitna perła w przestrzeni i cudowny, wrażliwy świat. Obecnie nasza żywa planeta znajduje się w krytycznym momencie ewolucji. Jeden z jej gatunków, MY czyli CZŁOWIEK, zagraża zakłóceniem i wyczerpaniem systemów podtrzymujących życie.
Antopocen – nowa epoka w historii Ziemi
Rozpoczęła się nowa epoka w historii Ziemi czyli Antropocen. Według naukowców jest ona zdominowana poprzez działania człowieka, a nie przez aktywność geologiczną.
Dziura ozonowa
Dziura ozonowa to zjawisko ubytku ozonu stratosferycznego nad niektórymi obszarami Ziemi.
Zanieczyszczenie środowiska
To obecność substancji niepożądanych w stanie ciekłym lub gazowym, w powietrzu, wodzie, glebie, występujących w stężeniu zmieniającym jego właściwości i mogących wywierać niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka.
Zmiany klimatu
Zmiany klimatu obserwujemy, jako wzrost średniej temperatury na Ziemi, która powoduje m.in topnienie lodowców, podnoszenie się poziomu mórz, susze, powodzie, fale upałów, pożary, czy huragany.
Klęski i katastrofy ekologiczne
Następstwem każdej działalności gospodarczej człowieka są przekształcenia środowiska naturalnego. Jeżeli znaczne nasilenie wprowadzonych do środowiska niekorzystnych zmian prowadzi do stanu, że utraci ono zdolność regeneracji i samoregulacji, wówczas mamy do czynienia z katastrofą ekologiczną.
Największe katastrofy ekologiczne na świecie
Od zagłady całych cywilizacji, poprzez zanieczyszczenie środowiska, wypadki wież wiertniczych i tankowców, katastrofy przemysłowe i jądrowe. Historia rozwoju cywilizacji pokazuje, do czego może doprowadzić nasza megalomania i ignorancja w stosunku do otaczającego nas środowiska naturalnego.
